شكستگي ترقوه(به انگليسي: Clavicle fracture)استخوان ترقوه پل ارتباطي بين قفسه سينه و اندام فوقاني است و نيروهاي وارد شده از اندام فوقاني ميتواند باعث شكستگي اين استخوان شود. ۵ درصد شكستگيهاي بدن انسان در اين استخوان اتفاق ميافتد.
موقعيت تشريحياستخوان ترقوه بين اندام فوقاني و قفسه سينه قرار دارد و درحقيقت تنها عامل اتصال استخواني اندام به بدن است و يكي از نقاط اتكاء اهرمي عضلات است. هرچند صدمات بافتهاي مجاور در شكستگي ترقوه كم است ولي عناصر مهم حياتي مانند عروق و اعصاب در اطراف آن قرار دارند.
شيوع شكستگيشيوع آن در سنين مختلف متفاوت است، در كودكان شايع بوده و حدود ۱۶ درصد كل شكستگي در اطفال را شامل ميشود ولي در بزرگسالان ۴-۶ درصد شكستگيهاي بدن را تشكيل ميدهد. اكثر شكستگيهاي ترقوه در قسمت مياني اتفاق ميافتد (حدود ۸۰ درصد) شكستگيهاي قسمت خارجي ۱۵ درصد و قسمت داخلي (محل اتصال به سينه) حدود ۵ درصد است. شيوع كلي آن بين ۳۰ الي ۶۰ مورد در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در سال است.[۱][۲]
علائم و تشخيصعلائم كلي شكستگي مثل درد، تورم، محدوديت حركتي، و اختلال بكارگيري عضو وجود دارد. بيمار اندام شكسته را با دست مقابل گرفته و از آويزان شدن اندام جلوگيري مينمايد. در محل شكستگي تورم و خونمردگي وجود دارد. معاينه ريه و نبضها و اطمينان از سالم بودن عروق و اعصاب اندام فوقاني وظيفه پزشك معالج است.
بجز معاينه باليني، انجام پرتونگاري از محل شكستگي و ريه الزامي است و به ندرت نياز به انجام سي تي اسكن و آنژيوگرافي لازم ميآيد.[۱]
درمان اين شكستگي، در اكثر مواقع درمان غيرجراحي و به صورت بستن بانداژ 8 لاتين (Figure-of-eight brace) يا شانه-آويز است. حدود زمان جوش خوردن در كودكان ۲-۴ هفته و بزرگسالان ۳-۶ هفته است.
در بعضي از موارد نياز به عمل جراحي و ثابت كردن شكستگي وجود دارد، بعضي از اين موارد عبارتند از:
جابجايي شكستگي باعث كوتاهي بيش از ۲ سانتيمتر استخوان شود.شكستگي باعث صدمه عناصر عروقي يا اعصاب شود.شكستگي خُرد شده همراه با جابجايي قطعات باشد.شكستگيهاي متعدد اندام وجود داشته باشد.در شكستگيهاي باز.[۱][۳]در بررسي كوتاه مدت، عوارضي مانند جوش نخوردن و خشكي رباط شانه و محدوديت حركتي در بيماراني كه به روش جراحي درمان شدهاند كمتر از روشهاي غيرجراحي است ولي نتايج بلند مدت آت نامشخص است و شواهد كافي براي اثبات ارجحيت درمان جراحي وجود ندارد.[۴]
عوارضيكي از عوارض مهم اين شكستگي بدجوش خوردن است كه معمولاً با اختلال فعاليت عضو همراه نيست و مشكلات جزئي براي بيمار ايجاد ميكند. عارضه جوش نخوردن حدود ۵ الي ۱۰ درصد موارد ديده ميشود كه آنهم اكثر مواقع مشكل عمدهاي براي بيمار همراه ندارد و در موارد مشكل دار نياز به عمل جراحي دارد.
اين شكستگي در موارد نادري با صدمه به ريه و عروق و اعصاب شبكه بازويي همراه است.[
شكستگي ترقوه(به انگليسي: Clavicle fracture)استخوان ترقوه پل ارتباطي بين قفسه سينه و اندام فوقاني است و نيروهاي وارد شده از اندام فوقاني ميتواند باعث شكستگي اين استخوان شود. ۵ درصد شكستگيهاي بدن انسان در اين استخوان اتفاق ميافتد.
موقعيت تشريحياستخوان ترقوه بين اندام فوقاني و قفسه سينه قرار دارد و درحقيقت تنها عامل اتصال استخواني اندام به بدن است و يكي از نقاط اتكاء اهرمي عضلات است. هرچند صدمات بافتهاي مجاور در شكستگي ترقوه كم است ولي عناصر مهم حياتي مانند عروق و اعصاب در اطراف آن قرار دارند.
شيوع شكستگيشيوع آن در سنين مختلف متفاوت است، در كودكان شايع بوده و حدود ۱۶ درصد كل شكستگي در اطفال را شامل ميشود ولي در بزرگسالان ۴-۶ درصد شكستگيهاي بدن را تشكيل ميدهد. اكثر شكستگيهاي ترقوه در قسمت مياني اتفاق ميافتد (حدود ۸۰ درصد) شكستگيهاي قسمت خارجي ۱۵ درصد و قسمت داخلي (محل اتصال به سينه) حدود ۵ درصد است. شيوع كلي آن بين ۳۰ الي ۶۰ مورد در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در سال است.[۱][۲]
علائم و تشخيصعلائم كلي شكستگي مثل درد، تورم، محدوديت حركتي، و اختلال بكارگيري عضو وجود دارد. بيمار اندام شكسته را با دست مقابل گرفته و از آويزان شدن اندام جلوگيري مينمايد. در محل شكستگي تورم و خونمردگي وجود دارد. معاينه ريه و نبضها و اطمينان از سالم بودن عروق و اعصاب اندام فوقاني وظيفه پزشك معالج است.
بجز معاينه باليني، انجام پرتونگاري از محل شكستگي و ريه الزامي است و به ندرت نياز به انجام سي تي اسكن و آنژيوگرافي لازم ميآيد.[۱]
درمان اين شكستگي، در اكثر مواقع درمان غيرجراحي و به صورت بستن بانداژ 8 لاتين (Figure-of-eight brace) يا شانه-آويز است. حدود زمان جوش خوردن در كودكان ۲-۴ هفته و بزرگسالان ۳-۶ هفته است.
در بعضي از موارد نياز به عمل جراحي و ثابت كردن شكستگي وجود دارد، بعضي از اين موارد عبارتند از:
جابجايي شكستگي باعث كوتاهي بيش از ۲ سانتيمتر استخوان شود.شكستگي باعث صدمه عناصر عروقي يا اعصاب شود.شكستگي خُرد شده همراه با جابجايي قطعات باشد.شكستگيهاي متعدد اندام وجود داشته باشد.در شكستگيهاي باز.[۱][۳]در بررسي كوتاه مدت، عوارضي مانند جوش نخوردن و خشكي رباط شانه و محدوديت حركتي در بيماراني كه به روش جراحي درمان شدهاند كمتر از روشهاي غيرجراحي است ولي نتايج بلند مدت آت نامشخص است و شواهد كافي براي اثبات ارجحيت درمان جراحي وجود ندارد.[۴]
عوارضيكي از عوارض مهم اين شكستگي بدجوش خوردن است كه معمولاً با اختلال فعاليت عضو همراه نيست و مشكلات جزئي براي بيمار ايجاد ميكند. عارضه جوش نخوردن حدود ۵ الي ۱۰ درصد موارد ديده ميشود كه آنهم اكثر مواقع مشكل عمدهاي براي بيمار همراه ندارد و در موارد مشكل دار نياز به عمل جراحي دارد.
اين شكستگي در موارد نادري با صدمه به ريه و عروق و اعصاب شبكه بازويي همراه است.[