فشار خون بالا يا پرفشاري خون (به انگليسي: Hypertension) كه گاهي به آن پرفشاري شرياني گفته مي‌شود، يك بيماري مزمن است كه در آن فشار خون در شريان‌ها بالا مي‌رود. به دنبال اين افزايش فشار، قلب بايد براي حفظ گردش خون در رگ‌هاي خوني شديدتر از حالت طبيعي فعاليت كند. فشار خون شامل دو مقياس سيستولي و دياستولي است كه وابسته به انقباض (سيستول) يا استراحت(دياستول) ماهيچه قلب بين ضربان‌ها مي‌باشند. در حالت استراحت، فشار خون طبيعيِ سيستولي (يا حداكثر فشار خون) بين ۱۰۰ تا ۱۴۰ ميلي‌متر جيوه و فشار خون طبيعي دياستولي (يا حداقل فشار خون) بين ۶۰ تا ۹۰ ميلي‌متر جيوه است. در صورتي كه فشار خون به‌طور مزمن برابر يا بيش از ۱۴۰ بر روي ۹۰ ميلي‌متر جيوه باشد، فرد از فشار خون بالا رنج مي‌برد. نزديك به ۵۰ درصد از مبتلايان به فشار خون از بيماري خود مطلع نيستند و بسياري از بيماران به صورت تصادفي از فشار خون خود با خبر مي‌شوند. درصد زيادي از بيماران مبتلا به فشار خون، بيماري خود را كنترل نمي‌كنند.[۱]
پرفشاري خون در يكي از دو گروه پرفشاري اوليه يا پرفشاري ثانويه قرار مي‌گيرد. حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد از موارد از نوع پرفشاري اوليه هستند و اين بدان معناست كه هيچ دليل پزشكي مشخصي براي آن وجود ندارد.[۲] ۵ تا ۱۰ درصد ديگر از نوع پرفشاري ثانويه هستند كه شرايط تأثيرگذار بر كليه‌ها، شريان‌ها، قلب يا دستگاه غده درون‌ريز باعث ايجاد آن مي‌شوند.
در برخي موارد بالا رفتن فشار خون باعث خون‌ريزي مغزي مي‌شود.[۳] پرفشاري خون عامل خطر عمده در سكته مغزي، سكته قلبي (حملات قلبي)، نارسايي قلب، آنوريسم‌هاي شرياني (به عنوان مثال، آنوريسم آئورت)، بيماري شريان‌هاي پيراموني و دليل بيماري‌هاي مزمن كليه است. حتي افزايش خفيف فشار خون شرياني نيز با كاهش اميد به زندگي مرتبط است. تغيير رژيم غذايي و روش زندگي مي‌تواند در كنترل فشار خون مؤثر بوده و خطر عوارض ناشي از آن را بر سلامتي كاهش دهد. با اين حال، درمان دارويي غالباً براي افرادي كه تغيير روش زندگي در آن‌ها بي تأثير بوده يا كافي نبوده‌است، ضروري مي‌باشد.
ادامه مطلبلينك زير:
فشار خون بالا يا پرفشاري خون (به انگليسي: Hypertension) كه گاهي به آن پرفشاري شرياني گفته مي‌شود، يك بيماري مزمن است كه در آن فشار خون در شريان‌ها بالا مي‌رود. به دنبال اين افزايش فشار، قلب بايد براي حفظ گردش خون در رگ‌هاي خوني شديدتر از حالت طبيعي فعاليت كند. فشار خون شامل دو مقياس سيستولي و دياستولي است كه وابسته به انقباض (سيستول) يا استراحت(دياستول) ماهيچه قلب بين ضربان‌ها مي‌باشند. در حالت استراحت، فشار خون طبيعيِ سيستولي (يا حداكثر فشار خون) بين ۱۰۰ تا ۱۴۰ ميلي‌متر جيوه و فشار خون طبيعي دياستولي (يا حداقل فشار خون) بين ۶۰ تا ۹۰ ميلي‌متر جيوه است. در صورتي كه فشار خون به‌طور مزمن برابر يا بيش از ۱۴۰ بر روي ۹۰ ميلي‌متر جيوه باشد، فرد از فشار خون بالا رنج مي‌برد. نزديك به ۵۰ درصد از مبتلايان به فشار خون از بيماري خود مطلع نيستند و بسياري از بيماران به صورت تصادفي از فشار خون خود با خبر مي‌شوند. درصد زيادي از بيماران مبتلا به فشار خون، بيماري خود را كنترل نمي‌كنند.[۱]
پرفشاري خون در يكي از دو گروه پرفشاري اوليه يا پرفشاري ثانويه قرار مي‌گيرد. حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد از موارد از نوع پرفشاري اوليه هستند و اين بدان معناست كه هيچ دليل پزشكي مشخصي براي آن وجود ندارد.[۲] ۵ تا ۱۰ درصد ديگر از نوع پرفشاري ثانويه هستند كه شرايط تأثيرگذار بر كليه‌ها، شريان‌ها، قلب يا دستگاه غده درون‌ريز باعث ايجاد آن مي‌شوند.
در برخي موارد بالا رفتن فشار خون باعث خون‌ريزي مغزي مي‌شود.[۳] پرفشاري خون عامل خطر عمده در سكته مغزي، سكته قلبي (حملات قلبي)، نارسايي قلب، آنوريسم‌هاي شرياني (به عنوان مثال، آنوريسم آئورت)، بيماري شريان‌هاي پيراموني و دليل بيماري‌هاي مزمن كليه است. حتي افزايش خفيف فشار خون شرياني نيز با كاهش اميد به زندگي مرتبط است. تغيير رژيم غذايي و روش زندگي مي‌تواند در كنترل فشار خون مؤثر بوده و خطر عوارض ناشي از آن را بر سلامتي كاهش دهد. با اين حال، درمان دارويي غالباً براي افرادي كه تغيير روش زندگي در آن‌ها بي تأثير بوده يا كافي نبوده‌است، ضروري مي‌باشد.
ادامه مطلبلينك زير:
آرتروز